پولاك:
ايراني در موقعيت تصميم گيري تفأل مي زند
در بين هيچ قوم و ملت ديگر نمي توان شاعراني يافت كه چنين تأثير مستمري بر روحيات، اخلاق و طرز زندگي ملت خود داشته باشند و زيان خود را مانند سعدي، فردوسي و حافظ به سر حد كمال رسانيده باشند. ابيات و اشعار اين گويندگان بر زبان تمام افراد ملت اعم از تحصيل كرده و عامي جاري است.
فرد ايراني هرگاه در انتخاب راه مردّد شود، از ديوان خواجه حافظ شيراز تفأل مي زند. آن را مي گشايد و از بيتي كه تصادفاً به نظر مي رسد پاسخ خود را مي يابد و كوركورانه از آن تبعيت مي كند. (1) و (2)
--
مطالب مرتبط:
ايراني از نگاه انيراني - فهرست مطالب
پولاك17: ايراني به نظافت و مرتب بودن خود اهميت مي دهد
پولاك18: عشاير ايران خلق و خوي خاص خود را دارند
پولاك19: ايراني فرصت بيابد انتقام مي گيرد
پولاك20: ايراني پنهان كار و مرموز است
پولاك21: ايراني در موقعيت تصميم گيري تفأل مي زند
--
پي نوشت:
1. دكتر علي اصغر كاظمي [بحران نوگرايي و فرهنگ سياسي در ايران معاصر – نشر قومس. تهران، چاپ اول 1376. ص 140] در اين راستا معتقد است: «يكي از علل اصلي عقيم ماندن انديشۀ نوگرايي در فرهنگ سياسي ايران، به سنت تفكر اشراقي و بينش قضا و قدري مربوط مي شود. در ادب فارسي عقل و خردگرايي به صراحت يا به كنايه مورد تمسخر قرار گرفته و به عنوان عنصري دست و پا گير و ابزار ستم فرمانروايان قلمداد شده است.
به جاي آن عشق به عنوان كانون اميد و حركت و رهايي در همه جا حضور دارد. طبيعي است كه عشق هر چند عزيز و پر بها، در جاي خود نمي تواند يكسره جاي عقل را در نظم سياسي – اجتماعي پر كند. گو اين كه در ميان بسياري از ايرانيان حتي تحصيل كرده هاي ما عشقي انديشيدن، عشقي كار كردن و عشقي زندگي كردن و عشقي ... بسيار متداول است.»
دكتر علي شريعتي [با مخاطب آشنا، ص105] نيز چنين مي نويسد: «ادبيات ما بيشتر در شعر تجلي دارد و شعر ما بيشتر در غزل و غزل ما مجموعاً عبارت است از آه و ناله و زاري و زوزه هاي ذلت آور و رقت بار عاشق براي جلب نظر معشوق.»
اما آنچه در اين دو عبارت اشاره اي به آن نشده است آنكه ادبيات و فرهنگ اشراقي ما بيش از آنكه در خدمت ترويج فرهنگ ناسالم سياسي باشد، با آن مبارزه كرده است. چنين ادبيات و فرهنگي كه تصوف ايراني بر آن تأثيرات شگرفي گذاشته است در سابقة ديرينۀ خود، ساخته و صيقل ديده از آب در آمده است.
حتي امروزه كه مظاهر تمدن و درگيري هاي دنياي ماشين زده مجال پرداختن به مكاتب اعتقادي را نمي دهد و براي هر چيز ديگر جز «تلاش» و «كار» جا را تنگ كرده، تصوف با تغيير چهره براي عده اي سلاحي شده است مقابله گر در برابر بيدادها. مهرداد جوانبخت.
2. پولاك، ياكوب. سفرنامۀ پولاك (ايران و ايرانيان) – جهانداري، كيكاوس. انتشارات خوارزمي. تهران. 1361. ص189.
مطالب مرتبط |
|
|
|
|
اشتراک گذاری
نظرات